Сақтар

Сақтар (б.з.б. 1 мыңжылдық – б.з. І ғ.) – қазақ жерінде өмір сүрген ежелгі тайпа.
Олар Солтүстік Үндістан, Ауғанстан, Орта Азия мен Қазақстан, Шығыс Түркістан
жерлерін мекен еткен.
Сақтар, негізінен, мал өсірумен айналысқан. Əсіресе, жылқы малын көптеп өсірген,
өйткені жылқыны жоғары бағалаған. Сақтар ат құлағында ойнайтын шабандоз, əрі ат
үстінде садақ тартып, атқанын мүлт жібермейтін мерген болған. Мұндай өнерде оларға
ешкім тең келе алмаған. Олардың аттары да таң қаларлықтай жүйрік болған. Бірде
парсылар патшасы сақтардың бір сарбазының астындағы атына қызығып, айырбас
ретінде оған өзінің байлығын ұсынған екен. Бірақ сарбаз одан бас тартқан көрінеді.
Уақыт өте келе сақтар отырықшылыққа көшкен. Жер өңдеп, егін шаруашылығымен
шұғылданған. Бекіністі қалалар мен шағын елді мекендер салған. Сол бір алыс кезеңде
олар өз мемлекеттерін құрған.